Vanuit de stuurhut heb je een prachtig, weids uitzicht op de Lek en de uiterwaarden. Ook passagiers genieten zichtbaar van het panorama. “Voor niet-vissers is het soms onbegrijpelijk dat we juist bij de pont vissen en niet een stukje verderop, in alle rust”, zegt Sander Pothuizen. Hij moet regelmatig aan passagiers uitleggen – nadat ze hem een praatje zien maken met een sportvisser – waarom we hier gaan staan.
YouTube video’s
De afgelopen twee jaar zien Pothuizen en collega pontbestuurders van andere veerdiensten een toename van sportvissers rondom veerstoepen. Voornamelijk kustaasvissen is enorm populair. Social media – zoals visvideo’s op YouTube – hebben een grote invloed op de drukte. “Publiceren vissers een video van deze locatie, dan heeft dat vrijwel direct impact. De volgende dag zie ik het al drukker worden”, verbaast Pothuizen zich over hoe snel sportvissers de weg naar ‘zijn’ pont weten te vinden. Hier verloopt het gezamenlijke watergebruik goed, maar er zijn ook locaties waar ponteigenaren minder blij zijn met de toegenomen drukte.
Vastlopers
Om te begrijpen wat er mis kan gaan, schetst de sportvisser annex pontbestuurder een beeld van de onderwatersituatie ter plekke. “Waar de betonnen platen onder water eindigen, bevindt zich een damwand. Hier duikelt de bodem circa een meter steil naar beneden. Ter bescherming van de veerstoep liggen er vervolgens veel stenen en keien op de bodem, ook op het talud richting de vaargeul. De situatie is bij elke veerstoep net weer iets anders, maar in de regel is het niet onvoorstelbaar dat je montage al op twintig meter uit de kant kan vastlopen.” Bovendien is het steile talud vaak begroeid met vlijmscherpe mossels.
Ingrediënten waardoor de lijn soms niet bij het kunstaas, maar ergens halverwege knapt. “Wat me tegenwoordig ook opvalt is dat de regel ‘de onderlijn moet de zwakste schakel zijn’ niet meer zo nauw wordt genomen”, zegt Pothuizen. “Dat draagt er zeker aan bij dat er lange stukken gevlochten lijn door de waterkolom zweven. Afhankelijk van het type pont en de positionering van de schroef kan die lijn verstrikt raken om de as.” Pothuizen tipt dan ook om een onderlijn te gebruiken met een lagere breeksterkte dan de hoofdlijn.
Verleidelijk worpje
Een tweede fout is om het kunstaas in de lengterichting langs de pont in het kolkende water te werpen. Pothuizen: “Dat is verleidelijk, maar houd er rekening mee dat onderstromingen de vislijn in de schroef kunnen zuigen. Zeker als na je de inworp wacht totdat het aas op de bodem ploft, met alle negatieve gevolgen van dien.” De keuze van het type kunstaas kan al verschil maken. Zo vist Pothuizen tegenwoordig voornamelijk met de streamer.
“Het liefst doe ik dat met grote streamers op snoek, maar van daag staat gezien de stek waar we nu vissen een kleine baars-streamer op het menu. Dat is een type kunstaas waarmee je niet zo snel vastloopt. Met kunstaas dat je over de bodem binnen vist, zoals een softbait op een jigkop, is het risico dat je vast komt te zitten veel groter.” Verder tipt Pothuizen de offset aasmontage – waarbij de haakpunt in de softbait verstopt zit – om de kans op vastlopers te verkleinen. Datzelfde geldt ook voor de dropshotmontage en andere soorten kunstaas zoals een chatterbait, vib-baits, spinjigs en pluggen. “Zoals je ziet is er voldoende keuze om op safe te spelen.”
Juiste voorspelling
Met zijn vrijwel dagelijkse observaties weet Pothuizen dat de beste vangkansen momenteel in de middag liggen. Na alle uitleg vanuit de stuurhut en een kijkje in de machinekamer is het hoog tijd om te gaan vissen. Pothuizen: “Ik verwacht vandaag baars en misschien snoekbaars. Al is voor die laatste soort een flinke stroming wel een pre, en de rivier stroomt nu nauwelijks.
In de zomer zie ik ook geregeld roofblei jagen en in die kribvakken vang ik geregeld snoek”, wijst hij naar het westen. “Meerval is door sportvissers ook al bij de pont gehaakt.” Omdat het lastig is om de baarsstreamer op diepte aan te bieden, staat er ook een kunstaashengel met dropshotmontage klaar. Daarmee komen precies op de voorspelde plek een paar mooie baarzen binnen.
Dode hoek
Een pontbestuurder is verantwoordelijk voor de veiligheid van de passagiers. Niet alleen op de pont, maar ook op de veerstoep (bij het aanmeren en vertrekken). Vanuit de stuurhut heeft Pothuizen te maken met dode hoeken – net zoals een vrachtwagenbestuurder plekken zonder direct zicht heeft. Als de pont aankomt zetten veel sportvissers weliswaar een paar stappen opzij, maar de meesten vissen gewoon door als de laadklep de stoep op schuift. Bij Veerpont Beusichem heeft Pothuizen soms geen zicht op de situatie.
“Als een sportvisser in de dode hoek verdwijnt, houd je je hart vast of het wel goed gaat. Je moet er niet aan denken wat er mis kan gaan – en als bestuurder ben je altijd aansprakelijk”, zegt hij bezorgd. Zeker als je bedenkt dat de boot 150 ton weegt en alleen de laadklep al tien ton zwaar is. “Ook met een lage snelheid is de pont dus niet met een noodrem zomaar tot stilstand te brengen.
Soms nemen sportvissers te veel risico door binnen een meter van een aankomende of vertrekkende pont te gaan staan. Ook in de donkere uurtjes zijn ze nauwelijks zichtbaar. Daar spreek ik ze op aan”, zegt Pothuizen. Hij en zijn collega’s merken dat in gesprek gaan met sportvissers leidt tot een stukje wederzijds begrip over de risico’s en mogelijke gevolgen. “Daar draagt dit artikel hopelijk ook aan bij, zodat iedereen nog lang van deze topstekken kan blijven genieten.”